Jestem wdowcem. Moja żona odeszła dokładnie rok temu. Była moją pierwszą miłością, przeżyliśmy ze sobą 40 lat.
Urodziła mi czworo dzieci, nie pracowała, ale stać nas było na dobre życie. Z rakiem walczyła trzy lata, aż przegrała i zostałem sam. Czuję się bardzo samotny, nawet wspominałem rodzinie, że mógłbym na nowo ułożyć sobie życie. Córka kazała mi się udać do psychologa, no bo po co mi nowa kobieta? A siostra powiedziała, że widocznie nie kochałem żony. Wszystko nie jest prawdą. Kochałem i nadal jest w moim sercu, ale mam 60 lat, jestem sprawny, na emeryturze, mocno doskwiera mi samotność. Doradź co robić? Posłuchać rodziny? Czy może zaryzykować i szukać miłości?
Stanisław z Wrocławia
Drogi Stanisławie
W tej sprawie, bądź głuchy na rady rodziny. Posłuchaj swojego serca, ono pragnie jeszcze kochać i pragnie być kochane. Twoja żona zmarła i twoja samotność nie przywróci ją do życia. Zawalcz o siebie i zrób pierwszy krok. Rodzina z czasem zrozumie Twoją sytuację. Zapisz się na Uniwersytet III Wieku lub do Koła Emerytów. Poszukaj w biurach matrymonialnych i na Wieczorkach Zapoznawczych. A jeśli masz ochotę to zgłoś się do Centrum Zapoznawczego Zolyty i skorzystaj z mojej pomocy.
Swatka Anna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz