Kocham ją, a ona o tym nie wie!

Ze mną na pewno byłaby szczęśliwa. Wiem, bo od lat układam w głowie nasze życie... Budziłbym ją pocałunkiem, obsypywał prezentami, uchyliłbym nieba. Kocham ją ponad wszystko... Tylko, że ona jeszcze o tym nie wie.

     Czyjaś żona 
To była miłość od pierwszego wejrzenia... A myślałem, że jestem odporny! Poznał nas ze sobą mój kuzyn... Pamiętam jak powiedział:
-To jest Ewa, kobieta mojego życia, matka moich przyszłych dzieci, za dwa lata bierzemy ślub, oczywiście czuj się zaproszony.
 
 Wtedy liczyłem jeszcze, że to chwilowe zauroczenie, jeżeli tylko będę unikał z nią kontaktu, to przejdzie mi... Los chciał inaczej. Im bardziej się starałem zapomnieć, tym bardziej pamiętałem. Na facebooku obserwowałem jej zdjęcia, czasem niby przypadkiem przychodziłem do sklepu gdzie pracowała, pod byle pretekstem odwiedzałem kuzyna. Po ośmiu latach, nadal ją kocham. Chociaż wiem, że nie powinienem. Jest czyjąś żoną, matką słodkich dziewczynek, ma kochającego męża. Żyję sam, nie potrafię związać się z inną kobietą. Znajomi próbują mnie swatać, ale to jest silniejsze ode mnie... Chciałbym zapomnieć, żyć swoim życiem, a nie szukać okazji, by ją chociaż przez moment zobaczyć, dotknąć przelotnie jej twarzy. Ona nie ma pojęcia ile dla mnie znaczy. Dlaczego musiała najpierw spotkać jego? Przy mnie żyłaby jak królowa. Jestem bogatszy, lepiej wykształcony, przystojniejszy, a jednak przegrałem. Co ona widzi w tym moim kuzynie? Co on ma czego nie mam ja? Niestety muszę się pogodzić, że tak już będzie zawsze, muszę kochać ją w tajemnicy przed światem i z pewnością nigdy jej tego nie powiem. Nie chce jej litości, nie mógłbym zniszczyć jej szczęścia, no i boję się odrzucenia.

       Smutna Anna
Pracujemy od trzech lat w tym samym banku. Siedzi dwa stanowiska dalej. Drobna blondynka, krucha jak porcelana. A on ją krzywdzi! Wielokrotnie widziałem siniaki na jej szyi. Wiem, kiedy jest smutna, a kiedy ma radosny dzień, kiedy głowi się nad czymś ważnym to marszczy brwi. Na początku sądziłem, że mi przejdzie. Zwykła koleżanka z pracy, jak pozostałe... Nic z tego! Łapałem się na tym, że podsłuchuje rozmowy na jej temat. Dziewczyny mówiły, że Ania ma męża policjanta pijaka, który pastwi się nad nią, a ona nadal tkwi w tej toksycznej relacji. Nigdy na nic się nie skarży, w pracy sumiennie wykonuje swoje obowiązki, jest uśmiechnięta, lubi ludzi. To jak mogła się związać z takim potworem? Nawet nie mają dzieci, co ją powstrzymuję przed rozwodem? Kiedyś na imprezie integracyjnej wypiłem trochę za dużo i już chciałem się zdobyć na wyznanie... Wtedy zadzwonił telefon. Dzwonił mąż, po tej rozmowie Ania cała dygotała. Przytuliłem ją, ona tylko cichutko płakała, kołysałem ją jak dziecko, głaskałem po włosach i tyle! Do dzisiaj nie wyprałem koszuli którą w tym dniu miałem na sobie, czasem wdycham jej zapach. Kocham ją i wiem, że przy mnie czułaby się jak księżniczka... Nie skrzywdziłbym ją... Przecież ją kocham, ale nie mogę jej tego powiedzieć. Jeszcze nie teraz.
 
  Czy Ty kochasz kogoś w ukryciu? Potrzebujesz tej osoby jak powietrza? Jesteś pewien, że to nie jest tylko chwilowe zauroczenie? Wiem, iż niezwykle trudno jest zbudować własne szczęście na czyimś nieszczęściu. Z drugiej strony czy masz pewność, że ona jest z nim szczęśliwa?